I'm waiting for the night to fall, I know that it will save us all...

Koliko duboko treba da potones da bi spoznao granice svog mracnog uma? Da li je padanje isto sto i letenje? Mrak, tisina, noc-jedini spas

Nocas su me pohodili mrtvi
Nova groblja i vekovi stari,
Prilazili k meni kao zrtvi,
Kao boji prolaznosti stvari.

Nocas su me pohodila mora,
Sva usahla, bez vala i pene,
Mrtav vetar duvao je s' gora,
Trudio se svemir da pokrene.

Nocas me je pohodila sreca
Mrtvih dusa i san mrtve ruze,
Nocas bila sva mrtva proleca
I mirisi mrtvi svuda kruze.

Nocas ljubav dolazika k' meni
Mrtva ljubav iz sviju vremena,
Zaljubljeni, smrcu zagrljeni
Pod poljupcem mrtvih uspomena.

I sve sto je postojalo ikad,
Svoju senku sve sto imadjase,
Sve sto vise javiti se nikad-
Nikad nece, meni dohodjase.

Tu su bili mrtvi oblaci,
Mrtvo vreme s' istorijom dana,
Tu su bili poginuli zraci;
SVU SELENU PRITISNU NIRVANA.

I nirvana imala je tada
Pogled koji nema ljudsko oko
Bez oblika, bez srece, bez jada,
Pogled mrtav i prazan duboko

I taj pogled ko kam' da je neki
Padao je na mene i snove
Na buducnost, na prostor daleki,
Na ideje, i sve misli nove.

Nocas su me pohodili mrtvi
nova groblja i vekovi stari,
prilazili k meni kao zrtvi,
kao boji prolaznosti stvari.